ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ 1945 - 1949.

Τώρα μέσα σ' αυτόν το χαμό που γίνετε με την κυβέρνηση το Δ.Ν.Τ την οικονομία και τα σκατά του ... εγώ ασχολούμαι με κάτι που έγινε πριν εβδομήντα χρόνια. Διάβασα ένα βιβλίο, ένα ''χρονικό μιας τραγωδίας '' και έμεινα άναυδος από αυτά που έμαθα. Ένα βιβλίο που φέρνει στο φως τα δραματικά γεγονότα που αιματοκύλισαν την χώρα και εξαφάνισαν το άνθος των παιδιών της Ελλάδας. Τους πραγματικούς λόγους του εμφυλίου πολέμου που ήταν η ''εκπλήρωση του διεθνιστικού χρέους του Κ.Κ.Ε ''. Και το χειρότερο απο όλα η εξόντωση συντρόφων από συντρόφους με φριχτά βασανιστήρια !!! Τα θύματα έγιναν θύτες και οι θύτες θύματα. Αυτό που με σόκαρε όμως πραγματικά είναι ο διάλογος του συγγραφέα με τον Μιχάλη Πεταχτσίδη καθοδηγητή του κολαστηρίου του Μπούλκες που όταν ήρθαν στην Ελλάδα τον Σεπτέμβριο του 1947 συναντήθηκαν στο Καϊμακτσαλάν και ένα μέρος του διαλόγου είναι ο εξής.

- Πάντως το Μπούλκες με δίδαξε πολλά. Και πρώτα απ'όλα μια μεγάλη αλήθεια, λέει ο συγγραφέας στο Πεταχτσίδη.

- Ποια είναι αυτή η αλήθεια , μπορείς να μου την πεις;

- Μπορώ Μιχάλη , γιατί δεν σε φοβάμαι αλλά και γιατί σου έχω εμπιστοσύνη. ΤΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΘΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ , ΑΜΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ - ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΚΙ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ. ΘΑ ΕΠΙΔΙΩΞΩ ΝΑ ΣΚΟΤΩΘΩ , ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ,,ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.>> !!!

Σελίδα 244.Αγώνας για να φτιάξουν μια κοινωνία τρόμου; Αυτό ήταν το όραμα του ΚΚΕ ; Γιαυτό χάθηκε τόσος κόσμος ;

Και στη σελίδα 251 μας λέει για την 5η Ολομέλεια του Κ.Κ.Ε που έγινε στη Φούσια του Γράμμου στις 30 - 31 Ιανουαρίου του 1949 στην έδρα της 8ης Μεραρχίας του Δ.Σ.Ε. Ο Ζαχαριάδης ( ΤΟ Κ.Κ.Ε ) στην εισήγηση του και στην απόφαση της Ολομέλειας που πάρθηκε παμψηφεί,διατυπώθηκε η παράλογη και τυχοδιωκτική θέση ότι '' ο σλαβομακεδονικός λαός σαν αποτέλεσμα της νίκης του Δ.Σ.Ε θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάσταση του'' , γεγονός που σημαίνει την αναβίωση της λαθεμένης θέσης του Τρίτου Έκτακτου Συνεδρίου του Κ.Κ.Ε το 1924 για μια <<Ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη >>, η οποία άλλαξε μόνο το 1935.

Μάλιστα . Και βλέπω ακόμα και σήμερα τα πρωτοσέλιδα του Ριζοσπάστη που καθημερινά να μας καλούν σε '' αγώνες, ανυπακοή, πόλεμο κλπ'' γιατί; Για να φτιάξουμε την κοινωνία του τρόμου και του εγκλήματος; Ή να παραχωρήσουμε την Μακεδονία και Θράκη;

Συγκλονιστικό βιβλίο που αποτελεί την αρχή της ιστορίας που δεν γράφτηκε ακόμα.

Τίτλος του '' ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ 1945 - 1949 '' από τις εκδόσεις ΙΩΛΚΟΣ.

Συγγραφέας ο ΑΛΕΚΟΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΑΛΗΣ που μας μεταφέρει με το χρονικό του σε μια τραγωδία όπως την έζησε. Βρείτε το και διαβάστε το.

ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

Περπατώντας στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας στην Αθήνα και κοντά στις προσφυγικές πολυκατοικίες συνάντησα αυτήν την μαρμάρινη πλάκα . Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη .

Μια μαρμάρινη πλάκα στημένη εκεί από το Κ.Κ.Ε για να τιμήσει τους ''αγωνιστές'' του.

Τι υποκρισία είναι αυτή . Τιμούν τους ''αγωνιστές'' με μια πλάκα όταν το ίδιο το Κ.Κ.Ε φρόντισε εκείνα τα χρόνια να παραδώσει τους απλούς ''αγωνιστές'' του στην μανία των αντιπάλων υπογράφοντας την συμφωνία της Βάρκιζας και ιδίως το άρθρο 3 που έδινε αμνηστία στους ηθικούς αυτουργούς των εγκλημάτων που έπραξαν και όχι στους φυσικούς. Έτσι οι ''μεγάλοι'' πήραν αμνηστία ενώ οι απλοί '' αγωνιστές'' αντιμετώπισαν απροστάτευτοι την μανία των αντιπάλων. Τιμούν τους αγωνιστές τους σήμερα, όταν τότε δημιούργησαν το Μπούλκες όπου πολλοί ''αγωνιστές '' τράβηξαν τα πάνδεινα από το Κ.Κ.Ε. Η περιφρόνηση της ανθρώπινης ζωής , τα βασανιστήρια αλλά και οι δολοφονίες των ''αγωνιστών'' ήταν καθημερινό φαινόμενο. Ακόμα και μέχρι σήμερα αγνοούνται ''αγωνιστές'' που ήταν στο Μπούλκες δίχως να γνωρίζει κάποιος την τύχη τους.

Τιμούν τους ''αγωνιστές'' τους αυτοί που τότε τους έστελναν εξορία σε μέρη όπως το νησί Μπέλενε της Βουλγαρίας , αυτοί που δημιούργησαν τα ''ΤΡΑΓΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ 7ης ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ Δ.Σ.Ε '' , αυτοί που φρόντισαν να κατοικήσουν οι αγωνιστές τους για να ζήσουν σε άγονα εδάφη όπως στην Πολωνία , αυτοί που δεν φρόντισαν να πάρουν σύνταξη οι ''αγωνιστές'' από τις χώρες όπου εργάστηκαν τόσα χρόνια.

Η υποκρισία περισεύει σ' αυτούς τους ανθρώπους.

ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ.

ΥΨΩΣΗ ΤΗΣ ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗΣ ΣΤΟ ΒΕΡΜΙΟ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΟ 29-8-1949

Στις σημερινές δύσκολες μέρες κάποια καλόπαιδα καίνε την Ελληνική σημαία.
Για να μπορούν να το κάνουν αυτό σήμερα , κάποιοι άλλοι πριν κάποια χρόνια ύψωναν την
Ελληνική σημαία μετά από αγώνες και θυσίες. Η πρώτη φωτογραφία από την ύψωση της Γαλανόλευκης στην Καστανιά Βερμίου και η δεύτερη στον Γράμμο 29-08-1949.

ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΑ ΕΤΗ 1947 - 1949

Πριν λίγες ημέρες επισκέφτηκα τα Ανω Πορόια στο Ν. Σερρών και στην κεντρική πλατεία συνάντησα και αυτό το μνημείο αφιερωμένο σε αυτούς που έχασαν την ζωή τους μαχόμενοι κατά των κομμουνιστών του Δ.Σ.Ε.

Ένα απλό λιτό μνημείο με τα ονόματα αυτών που χάθηκαν τότε μαχόμενοι τους ξενοκίνητους κομμουνιστές.

Αφιερωμένο σε αυτούς που έχασαν την ζωή τους για να μην βρεθεί η χώρα μας στην άλλη μεριά του τείχους, για να ζήσουμε εμείς Ελεύθεροι.

Τιμή και δόξα.

Ένα μεγάλο ΕΥΓΕ στο Δήμο Ανω Πορόια που δεν ξέχασε τους δικούς του ανθρώπους, τους δικούς του ήρωες.

ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Διάβασα το βιβλίο του Τ. Κωστόπουλου ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, και πράγματι με εντυπωσίασε. Όμως ένα σημείο ξεκάθαρα δείχνει το πως δρούσε το ΚΚΕ - EΛΑΣ- ΕΠΟΝ εκείνα τα δύσκολα χρόνια.
Γράφει λοιπόν ο Τ. Κωστόπουλος στην σελίδα 52.
-Όταν φτάσαμε στα χωριά (τέλη Ιουλίου-αρχές Αυγούστου 1944) ο κόσμος ανάσανε. Φτάσαμε στο Σκαλοχώρι όπου βρήκαμε τμήματα του ΕΛΑΣ που είχαν πάρει εντολή να έρθουν απο το Βίτσι στα Καστανοχώρια,τα οποία δεν είχαν δεχθεί επίθεση. Μου είπαν ότι ήρθαν να συλλάβουν τούς Παπαθανασίου Μιλτιάδη,δάσκαλο,Δαίτσι Κων/νο, Μαρόπουλο Βασίλη, Τασιόπουλο Αριστείδη. Για τούς άλλους δεν έκαναν λόγο
Και συνεχίζει.
Θεωρώ αναγκαίο να καταθέσω ότι ξέρω χωρίς να αποκρύψω τίποτα απολύτως γιατί είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που δίχασε το χωριό και μέχρι σήμερα ύστερα από 60 χρόνια παραμένει πρόβλημα. Μου είπαν ότι έβριζαν τον ΕΛΑΣ επειδή ξαναέκαψαν το χωριό οι Γερμανοί και ότι είχαν συνδεθεί με αντιδραστικές οργανώσεις. Αντέδρασα έντονα και είπα κατηγορηματικά όχι. Τότε μου είπαν ότι θα τους κάνουν συστάσεις για να είναι προσεκτικοί.Δεν με έπεισαν αλλά δεν μπορούσα να αρνηθώ.Θέλησα να τους ειδοποιήσω να φύγουν με κίνδυνο να με εκτελέσουν,αλλά δεν μπορούσα.Εκείνη την ώρα πέρασε η αδερφή μου η Μαριγούλα και με ρώτησε τι συμβαίνει.Της λέω <<μη ρωτάς , πες τον κουνιάδο σου το Βασίλη Μαρόπουλο να φύγει>>(Γιατί μόνο αυτόν ;) Τον ειδοποίησε και τον έσωσε.Το τμήμα μου έκανε συλλήψεις των παρακάτω.Παπαθανασίου Μιλτιάδη,Δαίτση Κων/νο,Τασόπουλο Αριστείδη,Τζανίδη Στέργιο που είχε αδερφό ΕΛΑΣίτη το Νίκο, Ζαχαριάδη Δημήτρη που είχε δύο γιους στελέχη του ΕΛΑΣ επιστήμονες γεωπόνους , το Χρήστο και τον Κορνήλιο και Μάγκα Κων/νο γαμπρό από θυγατέρα του Δημήτρη. Γιατί; Διότι κάποιοι χωριανοί κατήγγειλαν το Ζαχαριάδη ότι τους έκλεψε τα ρούχα που είχαν κρύψει από του Γερμανούς και το γαμπρό του επειδή διαμαρτυρήθηκε έντονα (;) Για τους τελευταίους δεν ήξερα τίποτα . Έμαθα την άλλη μέρα.
Μόλις έφυγαν οι ΕΛΑΣίτες έφτασε ο υπεύθυνος του ΕΑΜ Παπαγιαννόπουλος Βασίλης και οι άλλοι. Όταν του είπα τι συνέβη αυτός μου απάντησε έντρομος <<θα τους σκοτώσουν>>. Έμεινα έκπληκτος . Μου λέει <<να πάμε να προλάβουμε το έγκλημα>>. Αρνήθηκα γιατί δεν είχα καμιά ανάμειξη. Έφυγε για το Αρχηγείο , δεν ξέρω μαζί με ποιόν και συναντήθηκαν με το Ριζόπουλο ο οποίος τους υποσχέθηκε ότι όλοι είναι καλά και ότι εστάλησαν στο Αρχηγείο , ενώ όλοι είχαν εκτελεσθεί εκτός τον Τζανίδη Στέργιο γιατί κάποιος από τους αντάρτες επενέβη μαρτυρώντας ότι είχε αδερφό αντάρτη.
Γεννιέται ένα ερώτημα <<γιατί αυτούς;>>
Και δίνει την εξήγηση του ο Τ. Κωστόπουλος η οποία είναι η εξής.Το Φεβρουάριο του 1943 ξέσπασε η επανάσταση και αυτοί ,δηλαδή Παπαθανασίου και Δαίτσης , πήραν ως έφεδροι αξιωματικοί ενεργό μέρος. Όταν όμως αργότερα έγινε γνωστό ότι ηγετικό ρόλο στο ΕΑΜ και στον ΕΛΑΣ είχε το ΚΚΕ και μετά τα γεγονότα του Νεστορίου και του Αυγερινού αυτοί ψυχράθηκαν και αποσύρθηκαν και πολλές φορές αντιδρούσαν φραστικά.>>
Και αφού εξηγεί στην συνέχεια πως λειτουργούσε το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ καταλήγει.
<<Έτσι συνέλαβαν και εκτέλεσαν τους πέντε. Ήταν μια εγκληματική ενέργεια που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με τίποτα.>>

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ. Όποιος δεν είναι μαζί μας του αξίζει μόνο ο θάνατος. Έτσι λειτουργούσε το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ -ΚΚΕ.
Αυτή η αληθινή ιστορία μου θύμισε μια άλλη που έγινε στην Κρύα Βρύση και την έμαθα για πρώτη φορά διαβάζοντας την στην τοπική εφημερίδα '' ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΜΠΟΥ''
και σ' αυτά που έγραφε ο δάσκαλος κ.Καραπάνος σχετικά με την τοπική ιστορία.
Γράφει λοιπόν επί λέξη..<< Στην Κρύα Βρύση πριν εγκατασταθεί το στρατόπεδο του Πούλου, η πολιτική οργάνωση του ΕΑΜ το φθινόπωρο του 1943,τη νύχτα, παραβιάζοντας το οικογενειακό άσυλο συνέλαβε και δολοφόνησε εφτά (7) φιλήσυχους κατοικοδημότες Κρύας Βρύσης. Το εγκληματικό γεγονός προκάλεσε σοκ σ΄όλο το χωριό και οι προύχοντες του χωριού αποφάσισαν να ζητήσουν προστασία....>>
Και σε συνέχεια της ιστορίας σε άλλο φύλο γράφει. <<Μετά τη δημοσίευση των γεγονότων της δολοφονίας των εφτά (7) από την πολιτική οργάνωση του ΕΑΜ μας ήρθαν πληροφορίες ότι ενωρίτερα στα μέσα του Γενάρη του 1944 είχαν δολοφονηθεί και άλλοι ένδεκα (11)>>
Κάτι τέτοιες ιστορίες συνέβαιναν
Πως να μην ζητήσουν προστασία οι υπόλοιποι χωριανοί όταν δολοφονούνται άδικα χωριανοί τους; Πώς να μην ζητήσουν προστασία σύντροφοι της αριστεράς ; Και με τον διάβολο θα συμμαχούσαν
για να σωθούν απο το Ε.Α.Μ-Ε.Λ.Α.Σ -Κ.Κ.Ε. Και σ' αυτή την περίπτωση ο διάβολος ήταν οι Γερμανοί και εάν θέλετε και ο Πούλος.

ΕΛΕΝΗ

ΕΛΕΝΗ
Η αληθινή ιστορία μιας Ελληνικής οικογένειας από το χωριό Λιά της Ηπείρου στα βουνά της Μουργκάνα σε απόσταση αναπνοής από τα Αλβανικά σύνορα. Ένα βιβλίο που όταν το διάβασα πρώτη φορά με συγκλόνισε, αλλά και που εξακολουθεί να με συγκλονίζει ακόμα και σήμερα. Ο αγώνας μιας Μάνας της Ελένης που προσπαθεί να σώσει τα παιδιά της από την πείνα της Γερμανικής κατοχής, μόνη της μια που ο άντρας της βρίσκεται μετανάστης στην Αμερική και αργότερα στον Ελληνικό εμφύλιο πόλεμο θυσιάζεται η ίδια όταν προτίμησε να σώσει τα παιδιά της από το παιδομάζωμα που είχαν ήδη οργανώσει οι κομμουνιστές του Δ.Σ.Ε. Τα βασανιστήρια και τέλος η εκτέλεση στις 28 Αυγούστου του 1948. Η δεύτερη φωτογραφία είναι από την κινηματογραφική μεταφορά με πρωταγωνιστές τους Kate Nelligan ,John Malkovich και linta Hunt σε σκηνοθεσία του Peter Yates. Γυρίστηκε στην Ισπανία και όχι στον φυσικό του χώρο στο χωριό Λιά της Ηπείρου γιατί ο παραγωγός φοβήθηκε τις αντιδράσεις των Ελλήνων κομμουνιστών και έτσι χάθηκε και αυτό το λίγο συνάλλαγμα που θα έμενε στην χώρα. Όσο για την πρώτη ημέρα προβολής γίνανε αρκετά επεισόδια έξω από τον κινηματογράφο που θα γινόταν η προβολή , βλέπετε υπήρχαν οι ευαισθησίες των <<Δημοκρατών>> . Άν θυμάμαι καλά ήταν αρχές του 1986.
Η πρώτη φωτογραφία είναι το εξώφυλλο του βιβλίου και η δεύτερη η κύρια αφίσα του κινηματογραφικού έργου.
Σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε!
ΔΕΙΤΕ ΤΟ TRAILER

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΒΑΡΚΙΖΑΣ

Μέχρι πριν λίγα χρόνια πίστευα ότι το ΚΚΕ ήταν ένα κόμμα με αρχές .Ένα κόμμα με γερά δημοκρατικούς θεσμούς τουλάχιστον μέσα στις τάξις του. Ένα κόμμα και μία κίνηση που αγκάλιαζε ζεστά τους αγωνιστές αντάρτες του και ανταρτίνες. Όλη αυτήν την εικόνα την είχα αποκτήσει κατά την διάρκεια της δεκαετίας του -70 -80 αλλά και του -90 παρόλο την κατάρρευση του κομμουνισμού αρχές αυτής της δεκαετίας. Θυμάμαι την προπαγάνδα από διάφορους κομμουνιστές για τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλόκ, και τη μάνα ΕΣΣΔ. Θυμάμαι για τους ηρωικούς αντάρτες και τις ένδοξες μάχες Τον ελιγμό στην Πίνδο κατά την διάρκεια του εμφυλίου ( συμμοριτοπολέμου). Και εγώ άσχετος με όλα αυτά τους άκουγα δίχως να τολμώ να πω μια λέξη γιατί δεν γνώριζα τίποτα από την νεώτερη ιστορία μας. Και αν κάποιος έλεγε κάτι διαφορετικό τότε ήταν ο φασίστας και δεν ξέρω τι άλλο. Προπαγάνδα ,προπαγάνδα…Σήμερα διαβάζοντας μερικά βιβλία που τα έγραψαν αριστεροί αγωνιστές βλέπω άλλα πράματα. Μέσα στο ίδιο το ΚΚΕ(το κόμμα του λαού) βλέπω να υπήρχαν θύτες , θύματα ,ρουφιάνοι προδότες καλοπερασάκηδες σε βάρος άλλων αγωνιστών ,εκδικητική μανία αμφισβητίες <σκουλήκια>, επαγρύπνηση , ιεροεξεταστές βασανιστήρια ,εικονικές εκτελέσεις ,εκτελέσεις , εκτελέσεις πισώπλατα σε ώρα μάχης ,εξορία καταναγκαστικά έργα ,εκκαθαρίσεις και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κάποιος. Και όλα αυτά από αυτούς που σε κάποια δεδομένη στιγμή είχαν το πάνω χέρι στην εξουσία του ΚΚΕ, και σε βάρος των απλών αγωνιστών που άφησαν τα σπίτια τους γιατί ονειρεύτηκαν ίσως κάτι καλύτερο.

Και πρώτα από όλα η περίφημη συμφωνία της Βάρκιζας. Υπέγραψαν την συμφωνία οι Σιάντος –Παρτσαλίδης και μαζί με τα όπλα παρέδωσαν και τους αγωνιστές .Το άρθρο 3 της συμφωνίας με το οποίο αμνηστεύονται οι ηθικοί αλλά όχι οι φυσικοί αυτουργοί αποτελεί μνημείο ανηθικότητας και ντροπής. Με το άρθρο αυτό της συμφωνίας της Βάρκιζας οι ηγέτες του ΚΚΕ φροντίζουν να αμνηστεύσουν τον εαυτό τους ,εγκαταλείποντας τους απλούς μαχητές στην εκδικητική μανία του αντιπάλου.

Και όπως γράφει και ο Τ. Λαζαρίδηςστο βιβλίο του <Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι>,(δεν υπάρχει σίγουρα, προηγούμενο όχι μόνο στην Ελληνική αλλά και στην παγκόσμια ιστορία .Οι ηγέτες ενός νικημένου στρατού υπογράφουν μία συμφωνία βάσει της οποίας αμνηστεύονται οι ίδιοι ενώ οι απλοί στρατιώτες που πολέμησαν και μάτωσαν <<τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι>> παραδίδονται ανυπεράσπιστοι στο έλεος του εχθρού. Σύμφωνα με έγκυρα στοιχεία σε περίπου 80,000 ανέρχονται οι αγωνιστές που φυλακίστηκαν και διώχθηκαν βάσει του άρθρου 3 της συμφωνίας της Βάρκιζας.)

Και δεν είναι ότι υπογράφουν τη Βάρκιζα αλλά μετά δηλώνουν. <<Τα Βρεταννικά στρατεύματα βρίσκονται στην Ελλάδα για στρατιωτικούς λόγους. Τη σύγκρουση των Άγγλων και των δυνάμεων του ΕΛΑΣ τη θεωρούμε ως ατυχή σύγκρουση που πέρασε και θα ξεχαστεί. Μα αν οι σύμμαχοι απεφάσισαν να διατηρήσουνε εδώ Αγγλικό στρατό, εμείς λέμε ότι αυτό είναι το συμφέρον και της Ελλάδας>> (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 15-2-1945)!!!!. Εγώ πόσα θαυμαστικά να βάλω τώρα. Το αίμα είναι νωπό ακόμα στους δρόμους της Αθήνας από τα γεγονότα του Δεκέμβρη 1944 και αυτοί μας λένε πως <τα Βρεταννικά στρατεύματα βρίσκονται στην Ελλάδα για στρατιωτικούς λόγους. Ο Δεκέμβρης δεν ήταν μια θανάσιμη σύγκρουση για εθνική ανεξαρτησία και λαική κυριαρχία ,αλλά <μία ατυχής σύγκρουση που πέρασε και θα ξεχαστεί>. Αργότερα έλεγαν ακόμα πως ο Δεκέμβρης ήταν το διαμάντι , η κορωνίδα της αντίστασης.