Μέχρι πριν λίγα χρόνια πίστευα ότι το ΚΚΕ ήταν ένα κόμμα με αρχές .Ένα κόμμα με γερά δημοκρατικούς θεσμούς τουλάχιστον μέσα στις τάξις του. Ένα κόμμα και μία κίνηση που αγκάλιαζε ζεστά τους αγωνιστές αντάρτες του και ανταρτίνες. Όλη αυτήν την εικόνα την είχα αποκτήσει κατά την διάρκεια της δεκαετίας του -70 -80 αλλά και του -90 παρόλο την κατάρρευση του κομμουνισμού αρχές αυτής της δεκαετίας. Θυμάμαι την προπαγάνδα από διάφορους κομμουνιστές για τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλόκ, και τη μάνα ΕΣΣΔ. Θυμάμαι για τους ηρωικούς αντάρτες και τις ένδοξες μάχες Τον ελιγμό στην Πίνδο κατά την διάρκεια του εμφυλίου ( συμμοριτοπολέμου). Και εγώ άσχετος με όλα αυτά τους άκουγα δίχως να τολμώ να πω μια λέξη γιατί δεν γνώριζα τίποτα από την νεώτερη ιστορία μας. Και αν κάποιος έλεγε κάτι διαφορετικό τότε ήταν ο φασίστας και δεν ξέρω τι άλλο. Προπαγάνδα ,προπαγάνδα…Σήμερα διαβάζοντας μερικά βιβλία που τα έγραψαν αριστεροί αγωνιστές βλέπω άλλα πράματα. Μέσα στο ίδιο το ΚΚΕ(το κόμμα του λαού) βλέπω να υπήρχαν θύτες , θύματα ,ρουφιάνοι προδότες καλοπερασάκηδες σε βάρος άλλων αγωνιστών ,εκδικητική μανία αμφισβητίες <σκουλήκια>, επαγρύπνηση , ιεροεξεταστές βασανιστήρια ,εικονικές εκτελέσεις ,εκτελέσεις , εκτελέσεις πισώπλατα σε ώρα μάχης ,εξορία καταναγκαστικά έργα ,εκκαθαρίσεις και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κάποιος. Και όλα αυτά από αυτούς που σε κάποια δεδομένη στιγμή είχαν το πάνω χέρι στην εξουσία του ΚΚΕ, και σε βάρος των απλών αγωνιστών που άφησαν τα σπίτια τους γιατί ονειρεύτηκαν ίσως κάτι καλύτερο.
Και πρώτα από όλα η περίφημη συμφωνία της Βάρκιζας. Υπέγραψαν την συμφωνία οι Σιάντος –Παρτσαλίδης και μαζί με τα όπλα παρέδωσαν και τους αγωνιστές .Το άρθρο 3 της συμφωνίας με το οποίο αμνηστεύονται οι ηθικοί αλλά όχι οι φυσικοί αυτουργοί αποτελεί μνημείο ανηθικότητας και ντροπής. Με το άρθρο αυτό της συμφωνίας της Βάρκιζας οι ηγέτες του ΚΚΕ φροντίζουν να αμνηστεύσουν τον εαυτό τους ,εγκαταλείποντας τους απλούς μαχητές στην εκδικητική μανία του αντιπάλου.
Και όπως γράφει και ο Τ. Λαζαρίδηςστο βιβλίο του <Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι>,(δεν υπάρχει σίγουρα, προηγούμενο όχι μόνο στην Ελληνική αλλά και στην παγκόσμια ιστορία .Οι ηγέτες ενός νικημένου στρατού υπογράφουν μία συμφωνία βάσει της οποίας αμνηστεύονται οι ίδιοι ενώ οι απλοί στρατιώτες που πολέμησαν και μάτωσαν <<τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι>> παραδίδονται ανυπεράσπιστοι στο έλεος του εχθρού. Σύμφωνα με έγκυρα στοιχεία σε περίπου 80,000 ανέρχονται οι αγωνιστές που φυλακίστηκαν και διώχθηκαν βάσει του άρθρου 3 της συμφωνίας της Βάρκιζας.)
Και δεν είναι ότι υπογράφουν τη Βάρκιζα αλλά μετά δηλώνουν. <<Τα Βρεταννικά στρατεύματα βρίσκονται στην Ελλάδα για στρατιωτικούς λόγους. Τη σύγκρουση των Άγγλων και των δυνάμεων του ΕΛΑΣ τη θεωρούμε ως ατυχή σύγκρουση που πέρασε και θα ξεχαστεί. Μα αν οι σύμμαχοι απεφάσισαν να διατηρήσουνε εδώ Αγγλικό στρατό, εμείς λέμε ότι αυτό είναι το συμφέρον και της Ελλάδας>> (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 15-2-1945)!!!!. Εγώ πόσα θαυμαστικά να βάλω τώρα. Το αίμα είναι νωπό ακόμα στους δρόμους της Αθήνας από τα γεγονότα του Δεκέμβρη 1944 και αυτοί μας λένε πως <τα Βρεταννικά στρατεύματα βρίσκονται στην Ελλάδα για στρατιωτικούς λόγους. Ο Δεκέμβρης δεν ήταν μια θανάσιμη σύγκρουση για εθνική ανεξαρτησία και λαική κυριαρχία ,αλλά <μία ατυχής σύγκρουση που πέρασε και θα ξεχαστεί>. Αργότερα έλεγαν ακόμα πως ο Δεκέμβρης ήταν το διαμάντι , η κορωνίδα της αντίστασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου