ΣΑΡΑΝΤΗΣ ΑΓΑΠΗΝΟΣ- ΚΑΠΕΤΑΝ ΑΓΡΑΣ

ΣΑΡΑΝΤΗΣ ΑΓΑΠΗΝΟΣ - ΚΑΠΕΤΑΝ ΤΕΛΛΟΣ ΑΓΡΑΣ

Γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1880 αλλά ο πατέρας του τον έγραψε στα μητρώα αρρένων των Γαργαλιάνων Μεσσηνίας από όπου και κατάγονταν . Μεγάλη και ιστορική η οικογένεια των Αγαπηνών . Οι πρόγονοι του είχαν μεγάλη δράση κατά την Επανάσταση του 1821.Ο ενθουσιασμός ,η αγάπη , και η πίστη στην Ελλάδα τον οδήγησαν να εγγραφεί στην Στρατιωτική Σχολή των Ευελπίδων απο όπου και αποφοίτησε με άριστη απόδοση.

Και ενώ θα μπορούσε να μείνει στην Φρουρά Αθηνών προτίμησε να περάσει τα σύνορα και να έρθει στην κεντρική Μακεδονία στον βάλτο των Γιαννιτσών, όπου ο Ελληνικός Μακεδονικός λαός υπέφερε από τους δύο δυνάστες του , τους Τούρκους και τους Βούλγαρους . Οι Βούλγαροι είχαν ξεκινήσει αγώνα τρομοκρατίας , εκφοβισμού και εξόντωσης του Ελληνικού λαού.

Μαζί με τον λοχία Τηλιγάδη και 12 Ευζώνους , όλοι εθελοντές ,πέρασαν με πλοιάριο στις εκβολές του ποταμού Λουδία και από εκεί πήγαν στην Νάουσα .

Με εντολές του « Κέντρου Θεσσαλονίκης » Προξένου Κορομηλά μετέφερε το κέντρο δράσης στον βάλτο των Γιαννιτσών . Αυτό έγινε για τρεις λόγους.

Πρώτος λόγος είναι ότι ήταν το πέρασμα από την Θεσσαλονίκη για την Δυτική Μακεδονία, δεύτερος ότι είχαν εγκατασταθεί στον βάλτο αλλά και γύρω από αυτόν πολλοί Βούλγαροι κομιτατζήδες και τρίτον αποτελούσε τέλεια κρυψώνα για τους αντάρτες .

Η ζωή εκεί ήταν δύσκολη. Κουνούπια , υγρασία, βδέλλες ,ελονοσία. Ήταν ένα κλίμα γενικά επικίνδυνο για την υγεία των αγωνιστών που βρίσκονταν εκεί.

Ο Αγαπηνός έπρεπε να πάει εκεί και πήγε εθελοντικά. Απόκτησε το ψευδώνυμο Τέλλος Άγρας και ρίχτηκε στον Αγώνα, εμψύχωσις και προστασίας του Ελληνικού λαού απο τους Βούλγαρους κομιτατζίδες.

Η ελονοσία και ένας τραυματισμός του τον οδηγούν στην Θεσσαλονίκη για θεραπεία. Σύντομα όμως γυρίζει στην Νάουσα όπου αποθεραπεύεται από τον γιατρό Ζαφείρη Λόγγο.

Εκεί τον Μάιο του 1907 μαθαίνει ότι ο Βούλγαρος βοεβόδας Ζλατάν θέλει να τον συναντήσει. Ο Άγρας αποφασίζει να τον συναντήσει (παρά τις αντιρρήσεις των συντρόφων του)με την ελπίδα να τον εντάξει στις Ελληνικές δυνάμεις .( Κάτι παρόμοιο έγινε παλαιότερα και με τον βουλγαρίζοντα

Καπετάν Κώττα από τον Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό Καραβαγγελη. Και ο Καπεταν Κώττας θυσιάστηκε για την Ελληνική ιδέα.)

Έτσι πήγε στο σημείο συνάντησης με λίγους συντρόφους και δίχως όπλα όπως ήταν η συμφωνία. Μαζί με τον Ζλατάν εμφανίστηκε ξαφνικά και ο κομιτατζής Κασάπσε με τους άντρες του πάνοπλοι. Όταν είδαν ότι οι Έλληνες ήταν άοπλοι τους συνέλαβαν όλους. Στην συνέχεια άφησαν τους συνοδούς του Άγρα ελεύθερους αλλά ο οδηγός του ο σλαβόφωνος Έλληνας Αντώνης Μίγγας αρνήθηκε να αφήσει τον Αρχηγό του. Επι μέρες τους περιέφεραν δεμένους στα χωριά χλευάζοντας τους και βασανίζοντάς τους. Τελικά τους κρέμασαν σε μιά καρυδιά στις 7 Ιουνίου του 1907 λίγο έξω από την Έδεσσα . Ο Καπετάν Άγρας ήταν μόλις 27 χρονών.

Ο Ζλατάν πρόδωσε την εμπιστοσύνη που του έδειξε ο Καπετάν Άγρας.Ο θάνατος του αντί να φοβίσει τους Έλληνες Μακεδόνες , αντίθετα τους ξεσηκώνει και τους ενθαρρύνει για νέους αγώνες. Η θυσία του εμπνέει πολλούς Έλληνες που έρχονται εθελοντές στον βάλτο και γενικά στην Μακεδονία να εκδικηθούν τον θάνατο του και να συνεχίσουν τον αγώνα του.

Προς τιμή του το χωριό που υπάρχει στο σημείο του θανάτου του σήμερα ονομάζετε ΑΓΡΑΣ.

Τιμούμε τον Καπετάν Άγρα και τους Αγώνες του γιατί ο μικρόσωμος Αξιωματικός άφησε την ανέμελη ζωή της Αθήνας και μια λαμπρή καριέρα για ένα ιδανικό, την απελευθέρωση της Μακεδονίας και την ενσωμάτωσή της στον Ελληνικό κορμό.

Τα λείψανα του Καπετάν Άγρα και του πιστού του Μίγγα φυλάσσονται σήμερα σε ένα μικρό εκκλησάκι κοντά στο χωριό Άγρας της Έδεσσας .

ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ.

Στο πρόσωπο του Καπετάν Άγρα τιμούμε όλους τους Μακεδονομάχους που θυσιάστηκαν για την Ελευθερία της Μακεδονία μας . ΘΑ ΤΟΥΣ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ.

(Οι φωτογραφίες είναι από το Μακεδονικό μουσείο Θεσσαλονίκης και η εικόνα του απαγχονισμού από το βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα <Στα Μυστικά Του Βάλτου> Στην πρώτη φωτογραφία ο Σαράντος Αγαπηνός στη σχολή Ευελπίδων, στην δεύτερη κάπου στον βάλτο μετά την θεραπεία του. Διακρίνετε το γάντι που φορά στο δεξί του χέρι όπου και είχε τραυματιστεί . Η τρίτη είναι έξω από την καλύβα Κούγκα και στην τέταρτη μέσα στην πλάβα μεταφέρετε τραυματισμένος και άρρωστος . Η τέταρτη σχέδιο του απαγχονισμού των Άγρα - Μίγγα απο το βιβλίο <Στα Μυστικά του Βάλτου> της Πηνελόπης Δέλτα )