104 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ ΑΓΡΑ

ΕΓΩ ΔΕΝ ΣΑΣ ΞΕΧΝΩ.
104 Χρόνια πέρασαν από το μαρτυρικό θάνατό σας και εγώ ακόμα σας Θρηνώ . Θόλωσαν τα μάτια μου , τρέμει το χέρι και δεν μπορεί να ανάψει το κερί στο μνημόσυνο σας, βράχνιασε η φωνή και δεν ακούγεται το ευχαριστώ που θέλω να σας φωνάξω για την ελεύθερη γη που πατώ και την Ελληνική σημαία που κυματίζει τιμώντας Ήρωες σαν και εσάς. Ήρωες που δεκάτισαν τους δειλούς και άτιμους ληστές
που η σύγχρονη ιστορία ονόμασε Βουλγάρους. Στον τόπο που μαρτυρήσατε δεν σας έκλαψε δική σας ,μα γη ΜΑΚΕΔΟΝΙΤΙΚΗ σας δέχτηκε σαν ΜΑΝΑ και σας μοιρολόγησε.

Τον Άγρα τον εκρέμασαν
στου Βλάδοβου τα μέρη
μαζί μ' αυτόν εκρέμασαν
κι ένα μοναχοπαίδι.

Αντώνη δε λυπήθηκες
νι Μάνα νι Πατέρα;
Ούτε γυναίκα κι αδερφές
ούτε και θυγατέρα;
ΡΕΒΕΚΚΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ.