...Έχετε δει καμιά πλατεία ή κανέναν δρόμο με το όνομα του ΣΤΕΛΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ ;;;

Γνωρίζει κανείς σήμερα άραγε, ποιός ήταν ο "Στέλιος Κυριακίδης";  Πιθανότατα οχι ... Η πλειοψηφία σίγουρα θα αγνοει ότι επρόκειτο για τον -μεταπολεμικα- πρώτο νικητή του -πλεόν- θρυλικού και ιστορικού μαραθωνίου της Βοστώνης.

 

Ήταν πριν από 66 ολόκληρα χρόνια και συγκέκριμένα στις 4 Μαϊου του 1946, όταν ο Στέλιος Κυριακίδης προερχόμενος από τα ερείπια της μετα-κατοχικής Ελλάδα, ήταν αυτός που ξεπέρασε τον εαυτό του αφήνοντας πίσω του χιλιάδες άλλους αθλητές στον πρωτο μεταπολεμικό μαραθώνιο της Βοστώνης.

Ο άγνωστος Στέλιος κέρδιζε κατά κράτος όλα τα φαβορί, αμερικανούς, καναδούς και λοιπούς διάσημους και προπονημένους μαραθωνοδρόμους, ανγκάζοντας τον βασικό του αντίπαλο Τζόν A.Κελι που τερμάτιζε δεύτερος να πει “αξίζει πολλά συγχαρητήρια ο Κυριακίδης, γιατί ενώ εγώ έτρεχα για μένα εκείνος έτρεχε για έναν ολόκληρο λαό”.

Ο Κυριακίδης τερμάτιζε πρώτος σε 2 ώρες 29 λεπτά και 27 δεύτερα με τη φράση “Για την Ελλάδα” !

 Η νίκη του αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη, καθώς ήταν παγκοσμίως άγνωστος στους κύκλους των μαραθωνοδρόμων. Δεν ήταν μόνο άγνωστος, αλλά και εξαιρετικά αδύνατος σε σημείο που οι διοργανωτές αυτού του μαραθώνιου να του ζητήσουν να υπογράψει δήλωση πως θα τρέξει με δική του ευθύνη. Κανείς τους δεν πίστευε πως ο αδύνατος και φαινομενικά αδύναμος αυτός άνθρωπος θα κατάφερνε να τερματίσει σε ένα τόσο κοπιαστικό αγώνισμα, χωρίς να βάλει σε κίνδυνο την υγεία του. 
Η πρωτιά του Κυριακίδη, αλλά κυρίως το πάθος και η αγάπη του για την πατρίδα, έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση στους διοργανωτές που αποφασίστηκε να στηθεί ένα άγαλμα των Σπύρο Λούη και Στέλιου Κυριακίδη, με τον Λούη να του δείχνει τον δρόμο προς την νίκη !

Ο σπουδαίος αυτός Έλληνας έτρεχε με την ψυχή του και όχι μόνο με τα πόδια του. Όπως ο ίδιος εξομολογήθηκε το 1970, μετά τη νίκη του στη Βοστώνη, όταν τον ρώτησαν οι αμερικανοί επίσημοι “πόσα δολάρια θέλει να του προσφέρουν για τη νίκη του”, εκείνος απάντησε: ”Δεν θέλω χρήματα! Θέλω μόνο ρούχα και τρόφιμα για τους συμπατριώτες μου. Αυτό θέλω να είναι το έπαθλο μου. Τόσα χρόνια υπό γερμανική κατοχή, η χώρα μου στερείται βασικά αγαθά. Τρόφιμα και ρούχα λοιπόν θέλω να σταλούν από την Αμερική στον ελληνικό λαό”.

Η επιθυμία του έγινε αμέσως δεκτή και πράγματι, δύο πλοία με ρουχισμό, τρόφιμα και άλλα είδη κατέπλευσαν σε λίγους μήνες στον Πειραιά, από την Αμερική ! Άραγε δεν θα μπορούσε να θεωρείται εθνικός ευεργέτης, ο μεγάλος αυτός πατριώτης;

Σήμερα, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε στην Ελλάδα, 66 ολόκληρα χρόνια από τη γενναία πράξη του μεγάλου αυτού μαραθωνοδρόμου, είμαστε όλοι προβληματισμένοι για το αβέβαιο μέλλον της χώρας μας.

Ας είναι σημείο αναφοράς και παράδειγμα προς μίμηση ο άνθρωπος αυτός, καθώς μας δείχνει οτι είναι τελικά η ψυχή είναι αυτή που επιβάλλει τυη θέλησή της στο σώμα και οχι αντίθετα... 

πηγή : aboutrunning.weebly.com